W pierwszej historii poznajemy kilkuletniego Petera, który pragnie mieć rodzeństwo, by móc pchać wózek. Pewnego dnia mama wraca ze szpitala z siostrzyczką chłopca, jest radość i zachwyt nad maleńką istotką. Jednak, po pierwszej fali entuzjazmu, Peterowi zaczyna przeszkadzać ciągły płacz siostry i staje się zazdrosny o miłość rodziców, którzy teraz poświęcają mu znacznie mniej czasu i, jak mu się wydaje, bardziej kochają Lenę. Pewnego razu chłopiec uderza swoją malutką siostrzyczkę, za co trafia do kąta. Kilkulatek zaczyna strasznie psocić, by zwrócić uwagę mamy, która w pierwszej kolejności powinna być mamą Petera. Przełom nadchodzi, gdy pewnego dnia kobieta bierze w ramiona swego rozżalonego synka, wyjaśnia mu, że on kiedyś też był takim bezbronnym, rozwrzeszczanym maluszkiem i potrzebował jej ciągłej opieki oraz, że najlepiej byłoby, gdyby on jako starszy brat pomógł jej opiekować się siostrzyczką. Chłopiec zmienia nastawienie do bobasa. Lata lecą i Peter cieszy się, że nie zamienił siostry na trzykołowy rowerek, bo teraz, gdy w domu pojawił się kolejny maluszek, on ma z kim się bawić i chociaż rodzice poświęcają braciszkowi dużo czasu, to i tak bardzo kochają swoje starsze dzieci.
Historyjka trafnie przedstawia emocje, jakie targają dzieckiem, gdy w domu pojawia się nowy dzidziuś i z jedynaka, w stu procentach absorbującego uwagę rodziców, staje się starszym bratem lub starszą siostrą. W przystępny sposób wyjaśnia najmłodszym nieskończoną miłość rodziców, a dzięki zastosowaniu zabiegu polegającego na przedstawieniu niemal tymi samymi zdaniami opieki nad kolejnymi potomkami, ukazuje, że rodzice tak samo kochają każde dziecko.
Jedynym minusem jest wystąpienie w tekście epitetu "głupia", którym określa rozemocjonowany Peter swoją malutką siostrzyczkę, ale którego użycie w tym miejscu podkreśla dramat chłopca. Jeśli więc nie chcecie, by Wasze maluchy poznały to słowo, warto zastąpić je podczas lektury innym.
W drugim opowiadaniu Peter ma już siedem lat i jest uczniem, zaś pięcioletnia Lena naśladuje brata w swoich zabawach i pragnie tak jak on chodzić do szkoły, mieć swoją panią wychowawczynię oraz własny elementarz i piórnik. Pewnego dnia chłopiec zabiera młodszą siostrę ze sobą do szkoły. Wszystko jest niezwykle ciekawe i ekscytujące - droga do szkoły, gra w kulki przed lekcjami, pani nauczycielka, stolik w klasie pełen skarbów, lekcje (szczególnie wiedza o środowisku), przerwy, obiad w szkolnej stołówce, nauka czytania i wreszcie powrót do domu.
Lektura tej opowieści może być pomocna na etapie przygotowań do pierwszego dnia w szkole czy przedszkolu. Przykład Lenki pokazuje, że szkoła da się lubić i nie jest taka straszna, jak się wydaje.
Książka jest pięknie wydana: twarda okładka z płóciennym grzbietem, a wewnątrz dość grube, matowe strony. Tekst napisany jest dużymi literami, co ułatwia samodzielną lekturę małemu czytelnikowi, zaś cudowne, kolorowe ilustracje Ilon Wikland skupiają na sobie uwagę nawet najmłodszych dzieci. Przedstawione z lotu ptaka obrazy są pełne szczegółów i niosą dodatkowe treści, które są uzupełnieniem warstwy tekstowej. Przeglądanie ilustracji i wyszukiwanie detali to zajęcie dla młodego czytelnika na długi czas.
Książkę serdecznie polecamy dzieciom w wieku przedszkolnym, zwłaszcza tym, które znajdują się w obliczu pojawienia się w rodzinie nowego członka. Ja czytam ją z moją niespełna trzylatką, z której ust od jakiegoś czasu ciągle słyszę "Ja też chcę mieć rodzeństwo". Mam nadzieję, że dzięki "Peterowi i Lenie", uda mi się przygotować córeczkę na to, że może w przyszłości nie będzie jedynaczką.
Tytuł: Peter i Lena. Dwa opowiadania
Tekst: Astrid Lindgren
Ilustracje: Ilon Wikland
Wydawnictwo Zakamarki
Cena okładkowa: 39,90 zł
bardzo mądra pozycja.Uwielbiam A. Lindgren. Pojawienie się rodzeństwa w domu to nowość, to jakby podróż w nieznane zwłaszcza dla jedynaka. Przezywalismy to i wyszliśmy z tego obronna ręką :)
OdpowiedzUsuń